Πέντε "θέσεις" για τη διοικητική επιστήμη και ένα συμπέρασμα

Abstract

Η διοικητική τέχνη ή επιστήμη, παρά τη διάδοση και τη φήμη της στην κοινωνική εμπειρία, εξαιτίας ακριβώς της συμβολής της στην αποδοτικότητα των οικονομικών μονάδων (επιχειρήσεων) και στην αποτελεσματικότητα της πολιτικής διακυβέρνησης των κοινωνιών, είναι ταυτόχρονα «αδικημένη» από τη σκοπιά της συνειδητοποίησης των προϋποθέσεων για την άσκησή της.Στο κείμενο εξετάζονται, κατά τρόπο συνοπτικό, ορισμένες από τις κυριότερες και πιο συνήθεις αβλεψίες που απαντούν σε επίδοξους ‘διοικητές’ ή ανώτερα στελέχη (για να μην πούμε και αναλυτές) της δημόσιας και επιχειρηματικής διοίκησης στη χώρα μας, όσο και αλλαχού.Η αθροιστική ή σωρευτική επίγνωση αυτών των ελλειμμάτων, όσο και η συνειδητή προσπάθεια για την αντιμετώπισή τους, μπορεί να οδηγήσει στη διοικητική ευπραγία, αλλά και στην αποκατάσταση της διοικητικής επιστήμης στο πνευματικό βάθρο που της αρμόζει.